UrinoVet Cat 30 saszetek

• u pacjentów chorujących, podejrzanych i z tendencjami do choroby dolnych dróg moczowych kotów (FLUTD ; dawniej SUK: syndrom urologiczny kotów), na którą składa się idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego i kamica dróg moczowych,
• u pacjentów chorujących, podejrzanych i z tendencjami do infekcji dróg moczowych takich jak odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej,
• u wszystkich pacjentów leczonych w kierunku kamicy dróg moczowych niezależnie od rodzaju kamieni (moczany, struwity, szczawiany), oraz po chirurgicznym usunięciu kamieni moczowych,
• osłonowo u pacjentów poddawanych cewnikowaniu.

1.  Produkty z żurawiny w różnych postaciach zostały na przestrzeni ostatnich lat poddane szeroko zakrojonym badaniom w celu oceny ich skuteczności w leczeniu zakażeń dróg moczowych. Żurawina okazała się być skuteczna w zapobieganiu zakażeniom dróg moczowych u zwierząt zarówno w badaniach in vivo  jak i in vitro. Działanie żurawiny opiera się na hamowaniu adhezji patogenów dróg moczowych posiadających fimbrie typu I i typu P (np. uropatogennej E. coli) do nabłonka dróg moczowych. Dzięki temu utrudnione jest zasiedlanie dróg moczowych bakteriami i hamowany rozwój zakażenia. Uzyskane wyniki sugerują także, że reszty antocyjanidynowe / proantocyjanidynowe w wyciągach z żurawiny mają także silne działanie antyadhezyjne. Substancje zawarte w wyciągu z żurawiny mogą także hamować adhezję posiadających fimbrie typu P bakterii patogennych dróg moczowych innymi mechanizmami, co zmniejsza ich zdolności adhezyjne. Może się to odbywać poprzez zmianę właściwości powierzchniowych komórek bakteryjnych oraz poprzez odwrócenie rozkładu potencjałów zeta (potencjałów elektrycznych, które istnieją w miejscu kontaktu wszystkich ciał stałych i cieczy) na potencjały dodatnie. Sok z żurawiny indukuje zmiany konformacji makromolekuł na powierzchni posiadającej fimbrie P E. coli, co powoduje zmniejszenie długości i gęstości tych fimbrii. Żurawina może także osłabiać ekspresję fimbrii na poziomie genetycznym. Inkubacja bakterii w soku z żurawiny spowodowała zmiany ich kształtu z pałeczkowatego na kulisty lub z pałeczek na laseczki (Howel, 2007)
   
   
2. Zawarty w preparacie wyciąg z pietruszki ma silne działanie moczopędne, ponieważ zmniejsza aktywność Na+/K+ATPazy w korze i rdzeniu nerek. Takie hamowanie zmniejsza wchłanianie zwrotne Na+ do komórek, ogranicza  wydzielanie K+, zwiększa stężenie K+ w przestrzeni między komórkowej oraz w efekcie hamuje bierny przepływ K+ poprzez połączenia ścisłe między komórkami. Zahamowanie aktywności pompy Na+ /K+ prowadzi do zmniejszenie wchłaniania zwrotnego Na+ i K+, do osmotycznego napływu wody do światła kanalików nerkowych i w efekcie do diurezy (Kreydiyyeh i  Usta, 2002).
   
   
3. Glukozamina jest substratem do wytwarzania glukozaminoglikanów (GAG). Mechanizm jej działaniu u pacjentów z zapaleniem pęcherza moczowego opiera się na fakcie, że powierzchnia śluzowa pęcherza moczowego jest wyścielona cienką warstwą ochronnego śluzu zawierającego specyficzny GAG pod nazwą GP-51, który utrudnia przyleganie bakterii i kryształów do ściany pęcherza moczowego. U niektórych zwierząt z zapaleniem pęcherza moczowego stwierdzono zmniejszenie stężenia GAG w tej warstwie ochronnej. U niektórych ludzi z idiopatycznym zapaleniem pęcherza moczowego stosowanie GAG przyniosło pewne pozytywne efekty, dlatego istnieje przypuszczenie, że egzogenne glikozaminoglikany mogą być wydalane do moczu i łączyć się z uszkodzonym nabłonkiem dróg moczowych, co może zmniejszać przepuszczalność ściany pęcherza moczowego dla bakterii patogennych (Wallius and Tidholm, 2009).
   
   
4. W patofizjologii choroby dolnych dróg moczowych kotów (FLUTD) istotną rolę mogą odgrywać także zaburzenia behawioralne, dlatego do preparatu dołączoną wyciąg z melisy lekarskiej (Melissa officinalis), który posiada działanie przeciwlękowe i uspokajające u kotów. Mechanizm jego działania jest uzależniony od obecności kwasu rozmarynowego (kwasu hydroksycynamonowego). Kwas ten posiada działanie przeciwlękowe już w niskich dawkach (1-4 mg/kg m.c. u szczurów) oraz działanie podobne do przeciwdepresyjnego. Potencjalne przeciwlękowe działanie M. officinalis wynika prawdopodobnie z podwyższenia stężenia neurotransmitera hamującego GABA (kwas gamma-aminomasłowy), które wynika z zahamowanie GABA-T. Wyciąg z melisy zwiększa stężenie GABA i pobudza przekaźnictwo impulsów nerwowych zależnych od GABA w mózgu, dzięki czemu hamuje lęk i ogranicza zaburzenia behawioralne u kotów (Awad et al., 2007).

• W trakcie leczenia 1 – 2 saszetki
  •  - w przypadkach ostrych: do 3 tyg.
  • -  w przypadkach przewlekłych: do 3 m-cy.
• Profilaktycznie . - 1 saszetka długoterminowo
• Po cewnikowaniu 2 saszetki 2-5 dni

Dla tego produktu nie napisano jeszcze recenzji!